medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Zakażenia wewnątrzbrzuszne (ZWB) to jedne z najpoważniejszych zakażeń występujących u człowieka. Stanowią częstą przyczynę ciężkiej sepsy, charakteryzującej się dużą śmiertelnością, zwłaszcza u chorych z niewydolnością wielonarządową.
Zakażenia enterokokowe są jednym z poważniejszych zagrożeń zwłaszcza dla chorych hospitalizowanych. Wynika to przede wszystkim z trudności w wyborze skutecznego sposobu leczenia.
Pałeczki niefermentujące z rodzaju Acinetobacter stanowią jeden z najbardziej narastających problemów w medycynie zakażeń i to zarówno ze względów epidemiologicznych jak i terapeutycznych.
W artykule przedstawiono zalecenia dla krajów europejskich o małej częstości występowania gruźlicy z uwzględnieniem zagadnień pediatrycznych.
Załącznik Komunikatu Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 26 października 2011 r. (poz. 71)
Opracowanie jest modyfikacją rozdziału: dr med. P. Sawiec, prof. A. Gładysz. Grypa. (w Choroby wewnętrzne. Kompendium Medycyny Praktycznej, A. Szczeklik, P. Gajewski [red.]; Medycyna Praktyczna, Kraków, 2009). Modyfikacja uwzględnia najnowsze wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia (WHO. Clinical management of human infection with pandemic influenza [H1N1] 2009: revised guidance) oraz amerykańskich Centers for Disease Control and Prevention
Nie wszystkie preparaty zawierające probiotyki są skuteczne w leczeniu ostrej biegunki u dzieci.
Ostatnio pojawiły się dobre wieści dla kobiet: wyniki 3 przeprowadzonych niedawno dużych badań klinicznych z randomizacją, a także kilku wcześniejszych mniejszych dowodzą, że zachorowaniom na raka szyjki macicy można w dużej mierze zapobiegać za pomocą szczepień.
Picie probiotycznego napoju jogurtowego zawierającego określony szczep Lactobacillus casei (Actimel) podczas antybiotykoterapii i przez 7 dni po jej zakończeniu znacznie zmniejszyło, w porównaniu z placebo, ryzyko wystąpienia biegunki związanej ze stosowaniem antybiotyków i biegunki związanej z zakażeniem C. difficile u hospitalizowanych osób w wieku podeszłym.
Wirus grypy należy do rodziny Orthomyxoviridae (gr. myxa – śluz). Jego cząsteczka (wirion) jest zbudowana z 2 warstw tworzących kapsyd, który zamyka genom złożony z 8 (typ A i B) lub 7 (typ C) segmentów pojedynczej nici RNA o ujemnym kierunku (tzn. niezakaźnej).
