Od Redakcji: artykuł jest kolejnym z cyklu opracowań, w którym przedstawiamy Czytelnikom najważniejsze fragmenty wytycznych ACIP. Całość wytycznych ukaże się w postaci Wydania Specjalnego.
Skróty:
ACIP – Komitet Doradczy ds. Szczepień Ochronnych, MMR – szczepionka przeciwko odrze, śwince i różyczce, WZW – wirusowe zapalenie wątroby,
IG – immunoglobulina, IgG – immunoglobulina klasy G, IVIG – dożylny preparat immunoglobulin, LAIV – "żywa" szczepionka przeciwko grypie, RSV – wirus syncytium nabłonka dróg oddechowych (wirus RS)
Odstępy między szczepieniem a podawaniem preparatów zawierających przeciwciała
Szczepionki "żywe"
1. Szczepionkę przeciwko żółtej gorączce można zastosować w dowolnym czasie przed podaniem każdego preparatu immunoglobulin,
hiperimmunizowanej immunoglobuliny, dożylnego preparatu immunoglobulin lub innego preparatu zawierającego przeciwciała, po nim lub równocześnie z nim.
Takie postępowanie nie jest obarczone ryzykiem zmniejszenia skuteczności szczepienia, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby stosowane w USA (a także w Polsce – przyp. red.) preparaty krwi zawierały dużo przeciwciał przeciwko wirusowi żółtej gorączki (takie samo zalecenie dotyczy doustnej szczepionki przeciwko durowi brzusznemu [Ty21] i "żywej", donosowej szczepionki przeciwko grypie [LAIV], które nie są zarejestrowane i dostępne w Polsce – przyp. red.)
2. Szczepienie "żywymi" szczepionkami podawanymi w postaci wstrzyknięcia (z wyjątkiem żółtej gorączki) należy opóźnić o 3–11 miesięcy (w zależności od dawki przeciwciał) po podaniu preparatów krwi lub przeciwciał.
Preparaty krwi (np. krew pełna, koncentrat krwinek czerwonych i osocze), a także inne preparaty zawierające przeciwciała (np. immunoglobuliny, hiperimmunizowane immunoglobuliny oraz dożylne preparaty immunoglobulin [ang. intravenous immune globulin – IVIG]), mogą upośledzać odpowiedź immunologiczną na szczepienie przeciwko odrze i różyczce przez 3 miesiące lub nawet dłużej. Ich wpływ na skuteczność szczepienia przeciwko śwince i ospie wietrznej nie jest znany, ale wiadomo, że dostępne na rynku preparaty immunoglobulin zawierają swoiste przeciwciała przeciwko tym wirusom.
Czas utrzymywania się ryzyka istotnej interakcji między "żywą" szczepionką podaną w postaci wstrzyknięcia (z wyjątkiem szczepionki przeciwko żółtej gorączce) a przeciwciałami podanymi w postaci preparatu krwi lub krwiopochodnego zależy od ilości swoistych przeciwciał przeciwko danemu antygenowi zawartych w preparacie. W związku z tym, po podaniu pacjentowi takiego preparatu
szczepienie "żywymi" szczepionkami (z wyjątkiem wymienionych powyżej w zaleceniu 1.) należy opóźnić do momentu rozpadu biernie nabytych przeciwciał (tab. 1.). Jeżeli po podaniu preparatu przeciwciał szczepienie "żywą" szczepionką przeciwwirusową podawaną w postaci wstrzyknięcia wykonano w odstępie krótszym niż zalecany w niniejszych wytycznych, dawkę tę należy podać powtórnie
(chyba że badanie serologicznego potwierdzi zadowalające stężenie swoistych przeciwciał po szczepieniu). Powtórne szczepienie lub badanie serologiczne należy przeprowadzić po upływie czasu zalecanego dla danego preparatu zawierającego przeciwciała (tab. 2.).
