medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Czy u chorych hospitalizowanych przyjmowanie antybiotyków wiąże się z większym ryzykiem szpitalnego zakażenia C. difficile?
Czy u dorosłych chorych na ciężkie PZP stosowanie antybiotyków makrolidowych w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym, w porównaniu ze stosowaniem innego antybiotyku, wiązało się z mniejszym ryzykiem zgonu?
Stosowanie solifenacyny i tamsulozyny w porównaniu z tamsulozyną i placebo w leczeniu mężczyzn z objawami pęcherza nadreaktywnego wiązało się z rzadszym występowaniem uczucia naglącego parcia na mocz.
U chorych na OOZN lub ZUM z sepsą antybiotykoterapia trwająca ≤7 dni, w porównaniu z dłuższym leczeniem, nie wiąże się z większym ryzykiem niewystąpienia poprawy klinicznej.
Podanie antybiotyku przed usunięciem cewnika z pęcherza moczowego należy rozważyć w każdym przypadku indywidualnie i uwzględnić ryzyko rozwoju ZUM u danego pacjenta.
Które antybiotyki niosą największe ryzyko wywołania biegunki poantybiotykowej?
Z powodu szerokiego stosowania antybiotyków obserwuje się wzrost częstości zakażeń Clostridium difficile (CDI).
