medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Ludzki wirus cytomegalii (HCMV) jest najczęstszą, znaną przyczyną wertykalnego zakażenia płodu. Do zakażenia dziecka najczęściej dochodzi w trakcie pierwotnej infekcji ciężarnej.
Utrzymanie właściwego stężenia antybiotyku jest podstawą skutecznej terapii. Wątpliwości pojawiają się w przypadku leków nowo zarejestrowanych, co zwłaszcza w przypadku antybiotyków, jest szczególnie ważne, gdyż od utrzymania stężenia terapeutycznego zależy możliwość powstania nowych lekoopornych szczepów bakterii.
Zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu E (HEV) nabyte lokalnie w krajach rozwiniętych stanowią problem, o którym wiadomo od niedawna. Bezobjawowy przebieg części tych infekcji ma potencjalnie duże znaczenie dla bezpieczeństwa przetoczeń krwi oraz preparatów krwiopochodnych. Celem prezentowanej pracy była analiza pakietu badań dodatkowych w przebiegającym bezobjawowo zakażeniu genotypem 3 HEV.
Rosnące koszty opieki zdrowotnej w USA skłaniają do szukania nowych, tańszych schematów postępowania. Jedną z propozycji jest przeniesienie opieki szpitalnej do poradni. Analizę takiego wariantu u chorych z zakażeniami skóry oraz tkanki podskórnej analizował zespół Patricka J. Anastasio.
Zalecane w wytycznych leczenie boreliozy z Lyme jest bardzo skuteczne, a występowanie obiektywnych (swoistych) objawów zakażenia po zakończeniu takiej terapii jest bardzo rzadkie. Wyniki badania potwierdzają sens przestrzegania aktualnych, powszechnie uznanych wytycznych.
Czy warto tych pacjentów szczepić co rok? Obserwacje hiszpańskich badaczy ułatwią podjęcie optymalnej decyzji.
Która z nich ma cięższy przebieg i wiąże się z większą liczbą dni absencji w pracy?
Borelioza – jedna z chorób odzwierzęcych, w ciągu ostatnich kilkunastu lat, stała się istotnym problemem. Autorzy artykułu badali zależność między urodzajem żołędzi stanowiących pokarm dla drobnych gryzoni będących z kolei żywicielami kleszczy, a wzrostem liczby rozpoznań boreliozy.
U chorych hospitalizowanych na OIT, wymagających wprowadzenia cewnika żylnego centralnego lub tętniczego stosowanie 2% roztworu chlorheksydyny w 70% alkoholu izopropylowym, w porównaniu z 5% roztworem jodopowidonu w 69% alkoholu etylowym, wiązało się z mniejszym ryzykiem zakażenia związanego z cewnikiem naczyniowym, zakażenia odcewnikowego krwi i kolonizacji cewnika oraz z większym ryzykiem poważnej skórnej reakcji w miejscu założenia cewnika.
Autorzy omawianego badania ocenili częstość kolonizacji przez patogenne szczepy E. coli oporne na cyprofloksacynę u zdrowych bliźniąt nieeksponowanych na fluorochinolony oraz ich matek.
Masz wątpliwości w zakresie infekcji? Nie wiesz jak postąpić? Wyślij pytanie, dostaniesz indywidualną odpowiedź eksperta!
