Medycyna podróży. Podróż do krajów tropikalnych – jak się uchronić przed chorobami zakaźnymi?
19.07.2010
dr med. Agnieszka Wroczyńska1, dr med. Wacław Leszek Nahorski2
1 Klinika Chorób Tropikalnych i Pasożytniczych, Uniwersyteckie Centrum Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni
2 Klinika Chorób Tropikalnych i Pasożytniczych, Międzywydziałowy Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni, Gdański Uniwersytet Medyczny
Wybrane treści dla pacjenta
-
Dobry cholesterol i zły cholesterol
Cholesterol jest niezbędnym do funkcjonowania organizmu związkiem chemicznym – między innymi buduje błony komórkowe, jest prekursorem niektórych hormonów, przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego. Zbyt duże stężenie niektórych frakcji cholesterolu („zły cholesterol”) może jednak przyczyniać się do wystąpienia miażdżycy i jej powikłań. Badaniem, które ocenia stężenie cholesterolu całkowitego i jego frakcji jest lipidogram.
-
Biegunka bakteryjna
Zakażenia bakteryjne umiejscawiają się głównie w jelicie grubym, dlatego stolce w biegunkach bakteryjnych zwykle są niezbyt obfite, natomiast zawierają patologiczne domieszki, takie jak śluz, ropę lub krew. Biegunki bakteryjne przenoszą się drogą pokarmową i są znacznie mniej zaraźliwe niż biegunki wirusowe.
-
Stolec – zmieniony wygląd
Wygląd stolca jest związany z funkcjonowania układu pokarmowego. Prawidłowo powinien być dobrze uformowany, nie zawierać niestrawionych resztek pokarmu i dać się łatwo spuścić w toalecie. Zmieniony wygląd stolca może mieć różne przyczyny. Może być związany z dietą, przyjmowanymi lekami, a także chorobami układu pokarmowego
-
Zakażenia wywołane przez pałeczki Campylobacter (kampylobakterioza)
Bakterie z rodzaju Campylobacter mogą wywoływać zakażenia umiejscowione w różnych narządach, jednak najczęściej wywołują ostre biegunki zwane kampylobateriozami. Pałeczki Campylobacter są jedną z najczęstszych przyczyn biegunek bakteryjnych w krajach uprzemysłowionych.
-
Zatrucie pokarmowe
Większość przypadków zatrucia pokarmowego ustępuje w ciągu paru dni bez konieczności zgłaszania się do lekarza. Podstawowe znaczenie ma nawadnianie doustne. Jeżeli zatrucie przebiega ciężko, lekarz może zdecydować o leczeniu szpitalnym i nawadnianiu dożylnym. W niektórych rodzajach zakażeń bakteryjnych przewodu pokarmowego lekarz może wyjątkowo zlecić antybiotyki.
-
Zespół krótkiego jelita
Zespół krótkiego jelita to stan po wycięciu lub wyłączeniu z pasażu pokarmu części lub całego jelita cienkiego, prowadzący do tak znacznego zmniejszenia wchłaniania, że odżywianie drogą przewodu pokarmowego nie pozwala na utrzymanie stanu zdrowia pacjenta. W leczeniu stosuje się przede wszystkim żywienie pozajelitowe w domu.
-
Choroba Leśniowskiego i Crohna
Choroba Leśniowskiego i Crohna jest zapaleniem, które może dotyczyć każdego odcinka przewodu pokarmowego od jamy ustnej aż do odbytu. Jest chorobą przewlekłą przebiegająca z zaostrzeniami i remisją. Objawy zależą od tego, który odcinek przewodu pokarmowego jest zajęty, może występować osłabienie, ból brzucha, biegunka, gorączka, niedokrwistość, zmniejszenie masy ciała. Leczenie obejmuje modyfikację trybu życia, dietę, leczenie farmakologiczne i chirurgiczne.
-
Biegunki wywołane przez patogenne szczepy Escherichia coli
Szczepy Escherichia coli mają zdolność do wywoływania zapalenia jelita cienkiego i/lub jelita grubego. Odpowiednia kwasowość soku żołądkowego działa dezynfekująco i chroni do pewnego stopnia przed zakażeniem, dlatego na zakażenia patogennymi szczepami Escherichia coli są szczególnie podatne osoby z niską kwaśnością soku żołądkowego.
-
Choroba wieńcowa
Choroba wieńcowa polega na tworzeniu się blaszek miażdżycowych w tętnicach wieńcowych (tętnicach doprowadzających krew do mięśnia sercowego). Choroba wieńcowa skutkuje niedokrwieniem mięśnia sercowego i może powodować – w zależności od nasilenia i stopnia niedokrwienia mięśnia sercowego – przewlekłe zespoły wieńcowe (dławica piersiowa stabilna) oraz ostre zespoły wieńcowe (zawały serca). Profilaktyka choroby wieńcowej opiera się na zapobieganiu miażdżycy, która jest najczęstszą przyczyną choroby wieńcowej.
-
Biegunki wywołane przez szczepy z rodzaju Shigella (szigeloza, czerwonka bakteryjna)
Najważniejszą cechą pałeczek Shigella jest bardzo duża zaraźliwość, zjadliwość i zdolność do inwazji tkankowej. Głównym rezerwuarem pałeczek Shigella są chorzy, którzy wydalają z kałem najwięcej drobnoustrojów w ostrej fazie czerwonki bakteryjnej. Z tego powodu najskuteczniejszym sposobem opanowania zakażeń jest izolowanie chorych.